Παρακολούθησα τις δηλώσεις Εργατοπατέρων και πολιτικών της αντιπολίτευσης κατά τη... χθεσινή ημέρα της γενικής απεργίας ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Ο Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ ούρλιαζε κυριολεκτικά «αντιμνημονιακές» κορώνες, απευθυνόμενος σε κάφρους συναδέλφους του που τρέμουν μήπως χάσουν τα σκανδαλώδη προνόμια των «ρετιρέ» και τις «χορηγίες» εκατομμυρίων για «συνδικαλιστική δράση», που πληρώνουν οι πολίτες με τα αυξημένα τιμολόγια της ΔΕΗ. Ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ μια από τα ίδια, ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ ιδιωτικού τομέα επίσης, ο ανεκδιήγητος βουτυρομπεμπές Τσίπρας (που αντί για καφέ στο Κολωνάκι είπε να πεταχτεί μέχρι τη διαδήλωση...) μίλησε για «μνημόνιο της χρεοκοπίας», και ούτω καθεξής...
Εντάξει. Πολύ ωραία όλα αυτά, εάν οι κύριοι αυτοί, εκτός του «ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ», είχαν έστω και μία εναλλακτική πρόταση να καταθέσουν για την έξοδο της πατρίδας μας από τη δημοσιονομική κρίση και το βραχνά της χρεοκοπίας. Πολύ ωραία όλα αυτά, εάν ήμασταν ανεξάρτητοι οικονομικά, εάν δεν είχαμε δανειστεί τα άντερά μας (!!!) κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, εάν δεν χρωστούσαμε ακόμα και στη Μιχαλού (και κυρίως σ’ αυτήν...).
Είπα και γω να βγω στους δρόμους, κραδαίνοντας αντιστασιακά λάβαρα και σαγηνεύοντας τα πλήθη και φωνάζοντας: «Όχι στο μνημόνιο της χρεοκοπίας!!!», δηλαδή: «Δεν θέλω τα λεφτά σας, κύριοι της Τρόικας!» Αλήθεια, ποιον θα τιμωρούσα; Την Τρόικα, το ΔΝΤ, την Ευρώπη, την Αμερική, τους εξωγήινους, τον Καντάφι...; Ασφαλώς και όχι! Τη χώρα μου θα κατέστρεφα, αφού θα την καθιστούσα αδύναμη να χρηματοδοτήσει το χρέος της και επομένως έκθετη στις άγριες επιθέσεις των αγορών, που καιροφυλακτούν είτε να αποτύχει το μνημόνιο είτε να λιποψυχήσουμε εμείς και να φύγουμε από αυτό, από την Ευρωζώνη, από κάθε ομπρέλα προστασίας έναντι της χρεοκοπίας...
Η όλη εικόνα -που μεταφέρθηκε με 24ωρη καθυστέρηση λόγω συμμετοχής της ΕΣΗΕΑ στην απεργία- ήταν απογοητευτική, δυσοίωνη, θλιβερή. Γιατί είδα και διαπίστωσα το τραγικό έλλειμμα ηγεσίας που μαστίζει την Ελλάδα μας. Την ανυπαρξία στιβαρών ηγετικών προσωπικοτήτων σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, που θα κρατήσουν στους ώμους τους τη σκληρή αλλά αναπόφευκτη εθνική προσπάθεια. Περισσεύουν οι λεονταρισμοί κατά της Τρόικας και του μνημονίου, περισσεύει ο ακραίος λαϊκισμός, η ανεύθυνη δημαγωγία. Λύση όμως πουθενά. Συγκεκριμένη πρόταση καμία. Μόνο άρνηση, μηδενισμός, αναταραχή, θηριωδία.
Οι λίγες υπεύθυνες φωνές καταπνίγονται, συκοφαντούνται, λοιδορούνται. Ηρωοποιούνται η αγυρτεία και η αλητεία των τσάμπα επαναστατών κατά μνημονίου και λογικής.
Κι αν κάποιος δεν έχει πίστη, ας την αναζητήσει και ας την βρει επειγόντως! Γιατί μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει από τους... εαυτούς μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου