Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Η διχαστική πολιτική Σαμαρά

Η πολιτική Σαμαρά και των συμβούλων του μόνον ως διχαστική μπορεί να εκληφθεί. Διχαστική και εντός του κεντροδεξιού πολιτικού χώρου και εντός της ευρύτερης κοινωνίας!
Η σημερινή κοινωνία βιώνει τα αποτελέσματα του λαϊκισμού της δεκαετίας του 80! Δεν φαίνεται να έχει αντοχές για αφομοίωση και ενός 
επιπλέον, ακροδεξιού τύπου λαϊκισμού.
Ο Σαμαράς ακολουθώντας πιστά το ψυχασθενικό μίσος των συμβούλων και ενσωματώνοντας στην πολιτική ενός (πρώην) «κεντροδεξιού φιλελεύθερου κόμματος», το ιδεολογικό background ενός ακροδεξιού περιθωρίου μόνο ζημιά κάνει και στον κεντροδεξιό πολιτικό χώρο και στην κοινωνία.

Ο σημερινός πρωθυπουργός χωρίς να ευθύνεται προσωπικά για την κατάντια του τόπου, πληρώνει τις «αμαρτίες» του πατέρα του. Ο Σαμαράς έτσι και κυβερνήσει πρόκειται να πληρώσει τις αμαρτίες ενός ακροδεξιού περιθωρίου (συχνά εμφανίστηκε και ως παρακράτος) που δεν έχει ποτέ στην Ιστορία παρουσιάσει κάτι θετικό, πέραν εθνικών συμφορών. 

Η πολιτική τους πάντως έχει δημιουργήσει μεγάλα ρήγματα και κενά στον χώρο μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Όλες οι δημοσκοπήσεις συγκλίνουν στο γεγονός ότι η κοινωνία είναι άκρως δυσαρεστημένη με την πολιτική των κομμάτων εξουσίας. Φυσικά δεν πρέπει να παραβλέπουμε την ιστορική ισχύ των δύο μεγάλων κομμάτων που έχουν βαθιές κοινωνικές ρίζες. Είτε ιδεολογικές, είτε μέσω πολιτικής διορισμών και κάθε είδους εύνοιας.

Οι εκλογές δίνουν μια ευκαιρία στην κοινωνία να εκτονωθεί από την οικονομική καταπίεση που δέχεται και ακόμα περισσότερο τυχόν νίκη Σαμαρά (γιατί όχι;) θα έδινε την ευκαιρία να ξεσπάσει ο λαός πάνω σε ένα ιδεολογικό ρεύμα που σηκώνει μεν κεφάλι σε ολόκληρη την Ευρώπη αλλά στην Ελλάδα έχει φέρει μόνο συμφορές και ειδικά το λόμπι του Σαμαρά έχει ρίξει μια κυβέρνηση και δεν έχει τιμωρηθεί γι’ αυτό. Η ιστορία πάντα δίνει ευκαιρίες για να τιμωρηθεί η αλαζονεία, η ύβρις και το θράσος ….

Η μόνη ίσως ευκαιρία που έχει ο ελληνικό ς λαός να τιμωρήσει το ακροδεξιό παρεάκι του Σαμαρά είναι να του δώσει την ευκαιρία να κυβερνήσει για να καεί μέσα στις φλόγες της λαϊκής οργής! 
Αυτή θα ήταν και η μεγαλύτερη δικαίωση της γνήσιας φιλελεύθερης κεντροδεξιάς.
Πηγή: Περιοδικό

Δεν υπάρχουν σχόλια: